ચેતન ! જ્ઞાન અજુવાળીયે, ટાળીએ મોહ સંતાપ રે ;
ચિત્ત ડમડોલતું વાળીએ, પાળીએ સહજ ગુણ આપ રે.. ।।1।।
ઉપશમ અમૃતરસ પીજીએ, કીજીએ સાધુ ગુણગાન રે ;
અધમ વયણે નવિ ખીજીએ, દીજીએ સજ્જન ને માન રે.. ।।2।।
ક્રોધ અનુબંધ નવિ રાખીએ, ભાખીએ વયણ મુખ સાર રે ;
સમકિત રત્નરુચિ જોડીએ, છોડીએ કુમતિ મતિ કાચ રે.. ।।3।।
શુદ્ધ પરિણામ ને કારણે, ચારનાં શરણ ધરે ચિત્ત રે ;
પ્રથમ તિહાં શરણ અરિહંતનું , જેહ જગદીશ જગ મિત્ત રે.. ।।4।।
જે સમોસરણમાં રાજતાં, ભાંજતા ભવિક સંદેહ રે ;
ધર્મના વચન વરસે સદા, પુષ્કરાવર્ત જિમ મેહ રે.. ।।5।।
શરણ બીજું ભજે સિદ્ધનું , જે કરે કર્મ ચકચૂર રે ;
ભોગવે રાજ શિવનગરનું , જ્ઞાન આનંદ ભરપૂર રે.. ।।6।।
સાધુનું શરણ ત્રીજું ધરે, જેહ સાધે શિવપંથ રે ;
મૂળ ઉત્તર ગુણે જે વર્યા, ભવ તર્યા ભાવ નિગ્રંથ રે.. ।।7।।
શરણ ચોથું ધરે ધર્મનું, જેહમાં વર દયાભાવ રે ;
જેહ સુખ હેતુ જિનવર કહ્યો, પાપ જલ તરવા નાવ રે..।।8।।
ચારનાં શરણ એ પડિવજે, વળી ભજે ભાવના શુદ્ધિ રે ;
દુરિત સવિ આપણા નિંદિએ, જીમ હોયે સંવર વૃદ્ધિ રે.. ।।9।।
ઇહ ભવ પરભવ આચર્યાં, પાપ અધિકરણ મિથ્યાત્વ રે;
જે જિનાશાતનાદિક ઘણાં, નિંદિએ તેહ ગુણઘાત રે. ।।10।।
ગુરુતણા વચન જે અવગણી, ગુંથિયા આપ મત જાલ રે ;
બહુ પરે લોકોને ભોળવ્યાં, નિંદિએ તેહ જંજાલ રે.. ।।11।।
જેહ હિંસા કરી આકરી, જેહ બોલ્યા મૃષાવાદ રે ;
જેહ પરધન કરી હરખીયાં, કીધલો કામ ઉન્માદ રે.. ।।12।।
જેહ ધન ધાન્ય મૂર્છાં ધરી, સેવિયા ચાર કષાય રે ;
રાગ ને દ્વેષને વશ હુઆ, જે કીયો કલહ ઉપાય રે.. ।।13।।
જૂઠ જે આળ પરને દિયા, જે કર્યા પિશુનતા પાપ રે ;
રતિ અરતિ નિંદ માયા મૃષા, વળીય મિથ્યાત્વ સંતાપ રે.. ।।14।।
પાપ જે એહવા સેવિયાં, નિંદિએ તેહ ત્રિહું કાલ રે ;
સુકૃત અનુમોદના કીજીએ, જિમ હોય કર્મ વિસરાલ રે.. ।।15।।
વિશ્વ ઉપકાર જે જિન કરે, સાર જિનનામ સંયોગ રે ;
તેહ ગુણ તાસ અનુમોદિએ, પુણ્ય અનુબંધ શુભયોગ રે.. ।।16।।
સિદ્ધની સિદ્ધતા કર્મના, ક્ષય થકી ઉપની જેહ રે ;
જેહ આચાર આચાર્યનો, ચરણવન સિંચવા મેહ રે.. ।।17।।
જેહ ઉવજ્ઝાયનો ગુણ ભલો, સૂત્ર સજ્ઝાય પરિણામ રે ;
સાધુની જેહ વળી સાધુતા, મૂળ ઉત્તર ગુણ ધામ રે.. ।।18।।
જેહ વિરતિ દેશશ્રાવક તણી, જેહ સમકિત સદાચાર રે ;
સમકિત દ્રષ્ટિ સુરનર તણો, તેહ અનુમોદિયે સાર રે.. ।।19।।
અન્યમાં પણ દયાદિક ગુણો, જેહ જિનવચન અનુસાર રે ;
સર્વ તે ચિત્ત અનુમોદિએ, સમકિત બીજ નિરધાર રે.. ।।20।।
પાપ નવિ તીવ્ર ભાવે કરે, જેહને નવિ ભવ રાગ રે ;
ઉચિત સ્થિતિ જેહ સેવે સદા, તેહ અનુમોદવા લાગ રે.. ।।21।।
થોડલો પણ ગુણ પરતણો, સાંભળી હર્ષ મન આણ રે ;
દોષ લવ પણ નિજ દેખતાં, નિર્ગુણ નિજ આત્મા જાણ રે.. ।।22।।
ઉચિત વ્યવહાર અવલંબને, એમ કરી સ્થિર પરિણામ રે ;
ભાવિયે શુદ્ધનય ભાવના, પાપનાશચ તણું ઠામ રે.. ।।23।।
દેહ મન વચન પુદગલ થકી, કર્મથી ભિન્ન તુજ રુપ રે ;
અક્ષય અકલંક છે જીવનું, જ્ઞાન આનંદ સ્વરુપ રે.. ।।24।।
કર્મથી કલ્પના ઉપજે, પવનથી જેમ જલધિ વેલ રે ;
રુપ પ્રગટે સહજ આપણું દેખતાં દ્રષ્ટિ સ્થિર મેલ રે.. ।।25।।
ધારતાં ધર્મની ધારણા, મારતાં મોતવડ ચોર રે ;
જ્ઞાનરુચિ વેલ વિસ્તારતાં, વારતાં કર્મનું જોર રે.. ।।26।।
રાગ વિષ દોષ ઉતારતાં , જારતાં દ્રેષ રસ શેષ રે ;
પૂર્વ મુનિ વચન સંભારતાં, વારતાં કર્મ નિ:શેષ રે.. ।।27।।
દેખિયે માર્ગ શિવ નગરનો, જે ઉદાસીન પરિણામ રે ;
તેહ અણછોડતાં ચાલીએ, પામીયે જિમ પરમધામ રે.. ।।28।।
શ્રી નયવિજય ગર શિષ્યની શીખડી અમૃત વેલ રે ;
એહ જે ચતુર નાર આદરે, તે લહે સુયશ રંગરેલ રે.. ।।29।।